တခါတုန္းက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးနဲ႕ ကိုရင္ေလးတစ္ပါးဟာခရီးတစ္ခုကို အတူတူထြက္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခရီးလမ္းမွာ ၿမစ္တစ္ခုကို ၿဖတ္ကူးဖို႕ၿဖစ္လာပါတယ္။ တံတားကလည္း အိုမင္းပ်က္စီးေနပါၿပီ။ၿမစ္ကို ၿဖတ္ကူးဖို႕ဆိုရင္ တံတားကို မသံုးပဲ ရႊံ႕ေရထဲကေန ၿဖတ္ေလွ်ာက္မွ ရမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြလိုပဲ ၿမစ္ကို ၿဖတ္ကူးဖို႕ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္လာပါတယ္။သူမ ၿမစ္ကို ၿဖတ္မကူးႏိုင္ဘူးၿဖစ္ေနတာေပါ့။ဘုန္းေတာ္ႀကီးက မိန္းကေလးကို သူေက်ာပိုးၿပီးေခၚသြားမယ္လို႕ ေၿပာေတာ့ မိန္းကေလးကလည္း လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဒီလုပ္ရပ္ကို ႀကားေတာ့ ကိုရင္ေလးဟာ အလြန္ထတ္လန္႕ အံ့ႀသသြားပါတယ္။ တရားေတာ္မွာ မာတုကာမ ေတြနဲ႕ လံုး၀ ပတ္သတ္ထိေတြ႕ခ်င္းမရွိရလို႕ သင္ႀကားထားရတယ္မလား။ ဒါေပမယ့္ ကိုရင္ေလးဟာ ဆိတ္ဆိတ္သာေနေနပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးက မိန္းကေလးကို ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ၿမစ္ကိုၿဖတ္ကူးပါတယ္။ကိုရင္ေလးကေတာ့ ေနာက္ကေန စိတ္ညစ္ညဴးစြာနဲ႕လိုက္ခဲ့ရတာေပါ့။ၿမစ္တဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ မိန္းကေလးကို ခ်ၿပီး လမ္းခြဲထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ခရီးဆက္ထြက္ခဲ့တာ မိုင္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္လာတဲ့ ထိေအာင္ ကိုရင္ေလးရဲ႕စိတ္မွာ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေတြးေတြးၿပီး သူ႕စိတ္မွာ အခဲမေက်ႏိုင္ၿဖစ္ေနတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ သူက ဆိတ္ဆိတ္သာေနပါတယ္။ တခြန္းမွ မေၿပာဘူးေပါ့။
နာရီေပါင္းမ်ားစြာခရီးႏွင္ၿပီး အပန္းေၿဖစခန္းတစ္ခုကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုရင္ေလး လံုး၀ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေၿဖရွင္းေတာ့တာေပါ့။" ကိုယ္ေတာ္ဟာ သန္႕ရွင္းစင္ႀကယ္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးလို႕ ဘယ္လို ေၿပာႏိုင္ေတာ့မွာလဲ....မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ထိခဲ့တဲ့ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ရိုးသားၿဖဴစင္ႏိုင္ပါေတာ့မလား.....ဘာေႀကာင့္ပါလဲ...သူမဟာ လွပလို႕လား...? "
ဒီစကားကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးႀကားေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ကိုရင္ေလးကို အထူးတဆန္းႀကည့္ၿပီးေမးလိုက္ပါတယ္...။
" ငါက မိန္းကေလးကို လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီေပါင္းမ်ားစြာသတည္းက ခ်ထားခဲ့ပါၿပီ.....မင္းကေတာ့ သူမကို ဒီအထိေခၚလာခဲ့တာလား...."။။။။။။။။။။။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီပံုၿပင္ေလးဟာ ေရွးေဟာင္းတရုတ္ပံုၿပင္ေလးပါ။ဒီေန႕ေခတ္လူသားေတြအတြက္ ေတြးစရာေတြအမ်ားႀကီးပါတာေပါ့။ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ရဲ႕ဘ၀မွာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ၊ စိတ္ညစ္ညဴးစရာ၊ ေဒါသထြက္စရာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရမွာပါ....။ဒါေပမယ့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ဟာ ကိုရင္ေလးလိုပဲ ဒီအရာေတြကို ဘ၀တေလွ်ာက္သယ္ပိုးလာခဲ့ပါတယ္။စိတ္မခ်မ္းသာစရာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို အဲဒီ့ေနရာ အဲဒီ့ အခ်ိန္မွာပဲ ထားခဲ့လိုက္ပါ။ ဘ၀ကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕သင္ယူႏိုင္ပါေစ.......
No comments:
Post a Comment